168
9.2 Гуманитарлық білім
және әлеуметтік таным
ғылымның сол, немесе басқа өзіндік бір индикаторы ретінде шығады, ол
әлеуметтік-гуманитарлық білімді және дамуды сипаттайды.
Гуманитарлық таным үшін оның
екі жағын қарастыру принципиал-
ды болып табылады; Мәтінді
мазмұндау,
түсіндіру
және
теориялық түсінікті құру; жаратылыстану ғылымдарында зерттеушіге
нақты объект берілген және ол манипуляциялау және өлшеу процедура-
ларын
қалыптастырады;
гуманитарлық
ғылымдарда
зеттеуші
мәтіндерді қарастыру барысында зерттеу құбылысының әртүрлі
көріністермен жұмыс істейді;
өз объектісін қарастыруға кіріскенде
зерттеуші алдымен суреттеу тәсілдерін және осы мәтіндерді қалай
түсіндіруді, осы түсіндіру контекстінде қажетті шарттар ретінде қарас-
тырылып отырған құбылыстың теориялық көрінісін, идеалды объектісін
жасайды; бұл екі кезең гуманитарлық ғылымның идеалды объектісін
жасауы керек; гуманитарлық танымда өзара тығыз байланыста екі
контексті айыра білу өте маңызды: мәтінді түсіндіру және зерттеу
құбылысын теориялық жағынан презентациялайтын идеалды объектілерді
құру;
Ол үшін гуманитарлық ғылымдарда бұрын құрылып қойған идеалды
объектіге
қалыпты
стандарттағы
процедуралар
қолданылады:
зерттелінгенге қосымша мәліметтерді қайта құру (күрделі идеалды
объекттілерді қарапайымға ауыстыру және керісінше синтез жасау),
зерттеу теориялық зерттеумен модельдеу (теориядан тыс), жүйелеу т.б.,
жаңа білімдерге қол жеткізу үшін аралық зерттеу.
Гуманитарлық білім тек объект туралы диалогтік бағалы білім ғана
емес сонымен қатар таным және білім туралы; білім бізге тәуелсіз
объектінің жәй сипаттамасы ғана болмайды, осы объект пен қатынас сәті
(көптеген позициялардың диалогке ауысуы бөтен адамнын санасының
автономиясын мойындау, тілдегі диалогтік мағынаны табу).
Гуманитарлық ғылымның ерекшелігі: бір материалға әртүрлі
көзқарастың
болуы,
мәтіндермен
фактілерге
көптеген
интерпретациялардың болуы, мәдениеттің көптеген құбылыстары мен оған
көзқарас бір- біріне үйлеспейтін теориялық түсініктеме гуманитарлық
ғылымда орын алады және оның білім мен біліктіліген диалогтік
характерінің шарты болып табылады. Онда дәлелді қалыптасқан және
автономдық теория болса да, бір ғана монополия болуы мүмкін емес,
керісінше әрбір нақты әлеуметтік және мәдениеттік ұстаным өз көзқарасын
қорғауға құқылы, сол сияқты қарама қарсы ұстаным да ол көзқарасты
сынауға құқысы болуы тиіс.
Х.Г.
Гадамердің
философиялық
герменевтикасында
"тілдің